چشم هایم را می بندم

ادبیات سینما

چشم هایم را می بندم

ادبیات سینما

باید ناپدید شد

برای پیدا کردن جایی که نمیشه
پیداش کرد اول باید ناپدید شد
اگر غیر این بود همه پیداش میکردن

Yellowstone.S02E05

تو این دنیا ماهی داریم و کوسه اگر نمیدونی کدومی پس صد در صد کوسه نیستی

Yellowstone.S02E05

s5e2 Yellowstone

هر کس سلاح دستش باشه تا وقتی ماشه رو نکشیده خداست ولی بعد از کشیدن ماشه تبدیل به شیطان میشه.

         

               Yellowstone

فیلم krisha 2015

هنگامی که از زمین بازی بیرون شدید دیگر به این راحتی‌ها‌ نمی‌توانید به آن وارد شوید.

فیلم life is beautiful 1997

سکانسی از فیلم که در آن گوئیدو (روبرتو بنینی) در حال بیان آداب گارسونی برای جلب نظر مسئول رستوران است:
گوئیدو:حالا نوبت تعظیم کردن است این مهارتی که من روش تمرین کردم.خب حالا انجامش می دهم با زاویه 45 درجه مثل یک قوطی شامپاین و حتی اگر بخواهی میتونم پایین تر هم بروم. 80 یا 90 درجه. فکر کنم تا 180 درجه هم بتوانم خم شوم اگر خوب تمرین کنم.اما تا کجا قراره خم بشم؟
مسئول رستوران (عمو لئو): به گلهای آفتابگردان فکر کن. آنها به خورشید تعظیم میکنند اما اگر دیدی خیلی خمیده شدند و دیگر نتوانستند بایستند یعنی مرده اند.تو داری خدمت می کنی اما هرگز یک خدمتکار نیستی. خدمت کردن یک هنر مهارتی است که توسط خود هنرمند خلق می شود.خداوند به انسان ها خدمت می کند اما هرگز خدمتگذار آنها نیست.
life is beautiful 1997 /Director: Roberto Benigni
........................................................................................

یادتون رفته لبخند چه جوریه؟ فیلم blowup1966

"از شما خواستم لبخند بزنید! موضوع چیه؟ یادتون رفته لبخند چه جوریه؟ 

(دیالوگی از فیلمblowup-1966)
پ.ن: این فیلم را با موسیقی فیلم یک پیامبر(A Prophet) تو ذهنم میکس کردم به نظرم خوب شد.امیدوارم آنتونیونی هم ناراحت نشه./ م ح س ن /

فیلم The Passenger 1975

زن: میتونم یک سوال ازت بپرسم؟
دیوید لاک: باشه فقط یک دونه
زن: از چی داری فرار میکنی؟
دیوید لاک: پشتت رو بکن به من و نگاه کن!...

The Passenger 1975
Director: Michelangelo Antonioni

فیلم Jules and Jim 1962

در یک هتل شوم بدون هیچ حرفی
آنها کنار یکدیگر بودند 
شاید یک بار و برای همیشه
همه چیز بین آنها تمام شده بود
مثل مراسم تشییع جنازه بود 
انگار که آنها قبلا مرده بودند


Jules and Jim 1962

François Truffaut

اینگمار برگمان از روش فیلمسازی هیچکاک می گوید

در شغل من از نظر فیزیکی چابک نبودن، شکنجه است. کشیدن یک هیکل گنده همراه خود به این‌ طرف و آن طرف، از نظر فیزیکی به صورت وحشتناکی ناخوشایند است. 

اغلب فکر می‌کنم چطور هیچکاک این مساله را تحمل می‌کند. بیشتر محدودیت‌های هیچکاک و البته استادی‌اش در آنها را باید در آن جثه سنگین جستجو کرد. روش دائمی کار کردنش در استودیو، دوربین ایستا، عدم تحرک، این را برای خودش به صورت یک سیستم تثبیت کرده است، استفاده از نماهای طولانی که مجبور نیست به خود زحمت هیچ حرکتی را بدهد.