آخر آدم باید در این دنیا یک کار بزرگتری از زندگی روزمره بکند. باید بتواند چیزی را تغییر بدهد. حالا که کاری نمانده بکنم، پس عشق می‌ورزم.
چه خوش بی مهربانی هر دو سر بی
که یکسر مهربانی دردسر بی
اگر مجنون دل شوریده‌ای داشت
دل لیلی از آن شوریده تر بی
نه کس که شتاب دارد عاشق نیست ،تشنه ایست که معشوق را چشمه ی آب شیرین تصور کرده است ! وقتی دوید و رسید و نوشید و ورم کرد،رها میکند و میرود!محبوب چشمه ی آب شیرین نیست ...هوای خنک دم صبح است.
ما در ظلمتیم بدان خاطر که کسی به عشق ما نسوخت،ما تنهاییم چرا که هرگز کسی مارا به جانب خود نخواند،عشق های معصوم،بی کار و بی انگیزه اندو دوست داشتن از سفرهای دراز تهی دست باز میگردد.دیگر امید درودی نیست...امید نوازشی نیست.احمدشاملو
تنهایی
مهربانم کرده است
شبیه سربازی که
از روی برجک دیده بانی
برای تک تیرانداز آن سوی مرز
دست تکان می دهد...
حامد ابراهیم پور